HOE GA IK OM MET DE KINDEREN VAN MIJN NIEUWE PARTNER?
Een systemische kijk: Hoe ordering, erbij horen en het principe van geven en nemen voor rust kunnen zorgen…
Vrijdagavond. Het weekend staat voor de deur! Voor vele plusouders een moment van spanning, handen in het haar, nog even snel enkele opvoedkundige tips doornemen om toch maar geen fouten te maken. Heel even de gedachte van ‘laat het maar snel volgende week zijn’. Plusouder zijn in een nieuw samengesteld gezin: een hele uitdaging!
Het klassieke gezinsbeeld maakt meer en meer plaats voor gezinnen met twee mama’s of twee papa’s, een alleenstaande mama, een papa en mama met een nieuwe partner. Over deze laatste groep gaat het volgend artikel en nog meer bepaald over hoe je jou als plusouder staande kan houden.
De problemen die plusouders ervaren hebben o.a. te maken met ‘erbij horen’, ‘ordening’ en ‘balans’: Aanvaarden ze mij als nieuwe partner van hun vader of moeder ? Waar is mijn plekje in het geheel? Wat heb ik te geven? Wat kunnen en willen zij van mij nemen?
Voor plusouders is het vaak een zoektocht. Naast partner zijn word je zo heel ineens ook een beetje ouder van kinderen die niet jouw kinderen zijn. Geef het tijd en zie het als een groeiproces waarbij je veel kan ontdekken over jezelf en je relatie. Een weg die je samen met je partner bewandelt. De weg is niet altijd eenvoudig en er liggen vaak heel wat obstakels. Durf er samen naar te kijken en erover te praten. Als je de patronen ontdekt, deze ontrafelt, brengt het je alleen maar dichter bij elkaar.
Hieronder staan een aantal, al dan niet eenvoudige richtlijnen, die je als plusouder kan hanteren.
ENKELE BRUIKBARE TIPS VOOR PLUSOUDERS:
- Geef de kinderen tijd om aan jou te wennen.
- Houd er rekening mee dat je partner een verleden heeft. Alles wat ooit was hoort erbij.
- Hang een tekening uit van het gezin van toen en van nu. Zo erken je wat eerst was.
- Neem je plek in als partner maar weet dat de biologische mama of papa steeds de eerste plek krijgen. Je kan de mama of papa in gedachten bij je partner plaatsen. De moeite waard om uit te proberen!
- Zie de ex-partner van je nieuwe partner als de beste vader of moeder.
- Praat neutraal over de ex-partner of durf aangeven dat je het er nog even moeilijk mee hebt, maar dat dit van jou is.
- Laat je partner toe om even alleen en met volle aandacht bij zijn kinderen te zijn.
- Om kinderen het gevoel te geven dat ze erbij horen is het goed om ervoor te zorgen dat ze een eigen plekje hebben in huis. Ook is het belangrijk dat jij een plek hebt in huis.
- Als de kinderen allemaal samen zijn, krijgen ze een plekje van oud naar jong. Dat zorgt voor rust: aan de tafel, naar bed gaan, plek in de auto, …
- Luister zonder oordeel naar wat ze vertellen en probeer vooral niets op te lossen.
- Geef enkel wat je kan geven en geef vooral niet om graag gezien te worden.
- Heb begrip dat kinderen loyaal blijven aan hun biologische ouders. Je bent niet de ouder, maar de plusouder.
- Vorm met je nieuwe partner een team dat samen onderweg is. Praat met elkaar en stuur bij.
- Ga indien nodig langs bij een systemisch gezinstherapeut. Zij bekijken welke dynamieken onbewust (nog) aan het werk zijn.
Ter illustratie het verhaal over de ‘vrolijke boomgaard’. Dit omdat verhalen inwerken op het onderbewuste en soms meer vertellen dan woorden.
De Vrolijke Boomgaard!
Kennen jullie het verhaal van Stan en Saar? Zij zijn een appel en een peer en wonen in de Vrolijke Boomgaard. Hun leven kende reeds een paar bruine vlekken en wat wormen binnenin, maar dat is nu eenmaal hoe het soms loopt in het leven.
Als jullie willen weten hoe het er in de Vrolijke Boomgaard aan toe gaat dan moeten jullie beslist verder lezen.
Appel Stan en peer Saar zijn plusbroer en -zus, maar ze voelen zich broer en zus. Hun boomouders zijn een paar jaar geleden uit elkaar gegaan. Scheiden noemen ze dat ook. Pol Peer is de nieuwe partner van mama Appel en hij is ook de papa van peer Saar en haar broer Sep. Het is allemaal een beetje ingewikkeld maar in de Vrolijke Boomgaard hoort iedereen er bij!
De ouders van Stan zijn twee appels afkomstig uit elk een bijzondere appelboom. Stan heeft nog een jongere broer Olaf en een jongere zus Sien. Hij voelt zich voor hen verantwoordelijk. Hij is de oudste en dus de eerste in de rij en dat is anders dan de jongste zijn.
Op een dag vertelde mama dat ze niet langer bij papa zou blijven. Ze was namelijk verliefd geworden op Pol Peer. Ze had die in de boom zien hangen en zijn gevlekte huid en vorm hadden haar verleid. Ondertussen is ze in zijn boom gaan wonen. Appel Stan en zijn broer en zus wonen een week in de appelboom bij hun papa en een week in de perenboom bij hun mama en Pol Peer. Ze noemen dat ook co-ouderschap.
De scheiding van Pol Peer en zijn vrouw verliep wat moeilijker. Zij praten niet meer met elkaar. Dat is heel lastig voor Saar. Ze is op haar hoede en probeert vooral niet vervelend te doen en braaf te zijn. Gelukkig kan ze haar emoties kwijt door te spelen, te dansen, te zingen en vele grappen te maken als ze Stan terug ziet.
De papa van Appel Stan heeft toen mama vertrokken was een paar relaties gehad: één met Tara de pruim en ook één met Lieve de kers. Alleen was die de hele tijd in de weer met hoe ze kon blinken. Nu is hij alleen en ziet af en toe Melanie de noot. Het is even afwachten als dit iets zal worden. Sien moet wel opletten dat ze op haar plek als kleine appel blijft staan. Soms gaat ze zorgen voor papa en dat is niet haar taak. De grote dienen te zorgen voor de kleine en de kleine mogen vooral veel spelen.
Mama vindt dat papa te veel relaties aangaat en dat dit niet goed is voor haar appelkinderen. Maar het is eigenlijk beter dat ze zich daar niet mee bemoeit, want dat maakt het alleen maar lastiger. Kinderen willen het liefst van hun beide ouders houden.
Als ze bij mama en Pol Peer zijn is het wel even wennen. Dan zijn ze samen met 5 fruitkinderen en dat is best ingewikkeld. Als ze volgens leeftijd gezien worden loopt het, raar maar waar, een stuk rustiger.
Verder is er nog meester Perzik. Hij is getrouwd en heeft soms problemen met hoe er met elkaar wordt omgegaan. Hij houdt van harmonie en wil voor iedereen zorgen. Het beste wat hij echter kan doen is de ouders als de beste ouders zien van zijn leerlingen. Van hem willen zij vooral leren. Hij hoeft niet voor hen te zorgen want dat is de taak van de mama’s en de papa’s.
Het is fijn als ze met z’n allen in de fruitmand mogen en zorgeloos kunnen spelen. Dan hoeven ze zich enkel met zichzelf bezig te houden. Zo kunnen ze spelen, leren en naar huis gaan waar hun ouders hen ontvangen, luisteren naar de verhalen van de dag en mekaar gewoon graag zien.
Een verhaal geschreven door Nathalie Verlinde met illustraties van Sylvie Daenens.
Met dank aan Marjolein Haazebroek voor de feedback.